Dla kogo ubierają się kobiety?

Zastanawialiście się kiedyś dla kogo kobiety stoją godzinami przed lustrem, przymierzają, pindrzą się, wyginają na lewo i prawo? Dla kogo spędzają u fryzjera 2 godziny płacąc niebotyczne pieniądze za usługę, za którą facet płaci 10-krotnie niższą cenę? Dla kogo chodzą do kosmetyczki poddając się często bolesnym zabiegom i dla kogo wydają fortunę na ciuchy?

Powiecie, że robią to dla siebie, żeby czuć się dobrze same ze sobą, żeby się sobie podobać i być zadbane. Tylko zastanawiający jest fakt, że po godzinach, z niekłamaną radością wskakują w dresy i ciepłe papcie, zmywają misternie wykonany makijaż i dopiero wtedy mogą się zrelaksować. Wtedy czują się dobrze.

Wiec może dla faceta? Dla tego, o którego względy się starają, pewnie tak, ale dla tego, którego już mają, szczerze wątpię. Kobieta jak zdobędzie już faceta, przestaje się dla niego stroić, w domu chodzi w szlafroku, papilotach i wielgachnych gaciach, takich jak Renee Zellweger w filmie Dziennik Bridget Jones.

Ale gdy ma wyjść na kawę z koleżankami, znowu spędza godziny, ba nawet całe dnie dobierając swój outfit. Kobiety ubierają się dla innych kobiet. Odchudzają się, niwelują cellulitis, nawet robią sobie botoks, lifting i liposukcję dla innych kobiet.

Rywalizują między sobą, która ma lepszą sukienkę, buty, torebkę, fryzurę, figurę, cerę, a nawet biust i tyłek. I każda, która stwierdzi, że nie patrzy na to, jak ubrane są inne kobiety, kłamie! Nie ważne jak są ubrani koledzy z pracy, nie ważne jak jest ubrany mąż przyjaciółki i że lepiej prezentuje się od jej męża, ważne by to ona była najlepiej ubraną babką w firmie, na przyjęciu, na spotkaniu rodzinnym.

Gdy okazuje się, że jednak były lepsze, wieczór jest zmarnowany, kobieta wpada w depresję i jedyne co jej pozostaje to przechylić kilka głębszych, by jej atrakcyjność wzrosła. Może też po prostu wyjść, twierdząc, że zabawa była drętwa, a te wszystkie lafiryndy, lepiej ubrane od niej prężyły się jak łanie na widok jelenia.

Co im pozostaje w czasach, kiedy te wszystkie wychudzone, kościste dziewczyny spoglądają na nie z okładek pism o modzie, telewizji, a nawet blogów modowych?  Co im pozostaje, jeśli od małego były strojone w różowe sukieneczki z kokardkami, dostawały torebeczki, pierścioneczki i lalki Barbie o wymiarach tak nienaturalnych, że trzeba sobie wyciąć kilka żeber by osiągnąć taką talię. Co im pozostaje? Jak to co! Przerwać tę różowo-cukierkową pętlę, wyjść z domu w dresie, dżinsach, t-shircie, bez makijażu i cieszyć się luzem i naturalnością. Być jak Bridget Jones, z lekką nadwagą, cellulitem, w niezbyt pasujących do siebie ciuchach.

Jeśli podobał Ci się wpis, proszę udostępnij go dalej. Dziękuję! :)